Tant pis pour elle

Yanan köprünün arka planında neşeli bir “peki, tamam” gibi geliyor. Burada şüpheye veya kederin yeri yok - sadece rahatlama ve kaosun nihayet düzgün bir topak haline gelip uçup gittiğine dair neredeyse bayram havası var. Kelimeler şampanya gibi akıyor: çınlayarak, kendinden emin, her “tant pis pour elle”de hafif bir küstahlıkla.

Melodide, yabancı bir dramın uçuş için yakıt haline geldiği yeni bir başlangıcın heyecanı var. Etraf sanki temizleniyor: gereksiz olan yanıyor, geriye sadece berrak bir ışık ve basit bir “biz” kalıyor. Bu, savaşsız zafer, özgürlüğün tatlılığı ve en önemli şeye geri döndüğünde nefes almanın ne kadar kolay hale geldiği hakkında.