112

Işığın loş olduğu bir gece dairesi, masanın üzerinde yabancı bir parfüm ve bir paket sigara: ses bıçak gibi keskin, ses ise sanki dayanıklılığı test edercesine meydan okuyor. Burada övünme ritüelle buluşur - Rolex ve Cartier duman bulutuyla yan yanadır, sözler alışkanlık gibi dolaşır, “koko-lapinler” hakkında birkaç mem ironik bir şekilde tıklanır. Tüm bu lüks, parıltıdan çok maskeyle ilgilidir: biri içindeki boşluğu göstermemek için yüksek sesle övünür.

Kaba mizah ve tehditlerin altında, onur kodunun kurallardan daha önemli olduğu bir topluluk ve sokak duygusu gizleniyor. Soğuk özgüven, hafif bir küstahlıkla iç içe geçiyor ve neredeyse bayram havasında, pervasız bir kokteyl ortaya çıkıyor - zararlı ama çekici, uykusuz bir cumartesi gibi, dramlara gülmek ve sabaha kadar dans etmek istediğiniz, sonuçları belli olsa bile.