Valentina

Burada her şey ninni gibi geliyor, ama gereksiz tatlılık yok. Basit kelimeler, neredeyse çocukça, ama içlerinde taklit edilemeyecek bir hassasiyet hissediliyor. Tekrar eden “Valentina” kulağa yumuşak bir battaniye gibi geliyor ve müzikle birlikte, gece artık endişe verici olmaktan çıkıp, sadece gözlerini kapatıp sessizliğe güvenebileceğin bir yer haline geliyor.

Melodi, nefesin ritmine göre sallanıyor gibi: kalpten biraz daha yavaş, uykudan biraz daha hızlı. Ve bu satırlarda yüksek sesli vaatler yok - sadece aşkın sakin, sıradan ve gerçek olabileceğine dair sessiz bir inanç var. Kanıt gerektirmeyen, sadece var olan bir aşk.