La Telenovela

Sanki eski bir pembe diziden bir sahne gibi: zeminde bir ışık lekesi, küller yenmemiş yemek kalıntılarının olduğu tabağa düşüyor ve sözler, kimsenin duymayacağı replikler gibi boşluğa yankılanıyor. Her şey tiyatro kaosuna dönüşüyor - kırık tabaklardan yanmış sinirlere kadar, ve tam da bu, olanlara garip bir güzellik katıyor.

Burada acı mizahla, acı özeleştiri ile, gözyaşları ise körü körüne içilen bir sigara gibi küçük zaferlerle karışıyor. Bu, dramayı dürüstçe, role tamamen dalarak yaşayan ve sonra kendilerine en iyi bölüm için alkış tutanların akşamlarının müziği.