TRYB SZYMPANS

Şehrin gürültüsü, gece hayvanlarının karnavalına dönüştü: burada şempanzeler repliklerde, akşamdan kalma bir görünümle centurlar ve her şeyin biraz yanlış ve biraz komik olduğu yarı uykulu sahneler var. Sözler hiç tereddüt etmeden kesiliyor - absürtün sınırında kaba mizah, cuma gününün cumartesi ile “her şeyin döngüsel” ritminde buluştuğu bir bardan notlar gibi. Bu kaosun içinde bir rahatlık var - sanki biri ezilmiş bir şişe ve sıcak bir şaka ile gelip hatırlatmak için: bazen rol yapmamak yararlıdır.

Melodi kolayca ilerliyor, ama parlak bir yolda değil: liriklerden çok sokak gerçeğinin ve küstahça özironi'nin eşlik ettiği şarkılar. Gece günlüğüne benzeyen bir şey, küfür ve komik imgeler arasından yorgunluk, heyecan ve kendi düşüşlerine gülme becerisi ortaya çıkıyor. Bu, kanepede bir grup insan gibi - gürültülü, müstehcen, ama kendi tarzında dürüst.