Ай молодая

Komik ve üzücü aynı anda: sanki hayat önümüzde uzanıyor, beyaz bir elbise hayallerimizde bir yerlerde asılı duruyor, ama etrafımızda sadece ergen ruhlu erkekler var, kendi “ciddiyetlerinden” bile korkuyorlar. Sanki dünya “gönder” düğmesi olmayan bir sohbet odasına dönüşmüş: herkes bir şey bekliyor, ama kimse karar veremiyor.

Ve o - çiçek açıyor. Tıpkı o kır çiçeği gibi, inatçı ve canlı, etrafı beton ve wifi ile çevrili olsa bile. Biraz şaşkın, annesinin ve arkadaşlarının tavsiyelerinden biraz yorgun, ama hala bir yerlerde o kişinin ortaya çıkacağına inanan - korkusuz, oyunlar ve “henüz zamanı değil” sözleri olmadan. Çünkü sonuçta gençlik de bir güçtür, sadece henüz onu sinizmle gizlemeyi öğrenmemiştir.