Переболела

Bazen aşk kapıyı çarpıp gitmez, sessizce gider - tıpkı yazın yağmurlarla fark edilmeden sonbaharı silip süpüren gibi. Her şey hala canlı gibi görünüyor: telefon numara, hafıza koku, kalp adresi hatırlıyor, ama sıcaklık çoktan gitmiş, geriye sadece gönderiler, çalma listeleri ve uykusuz geceler kalmış, aynı isim döngü içinde dönüp duruyor.

Burada duygular bağırmaz, pencere pervazındaki sigara gibi için için yanar. Ve bu küllerde hassasiyet, acı ve biraz da kendini alaya alma vardır: çünkü kim demiş ki aşkın sonsuz olması gerektiğini? Bazen sadece geçer gider, geride ruhunda sonbahar ve sessiz bir istek bırakır: en azından kıştan sonra bahar gelsin.