Baltimore (feat. Trettmann)

Burada nostalji, ıslak asfalt ve Aralık ayında tesadüfen satın alınan çörek üzerindeki tarçın kokusu gibi. Hayat, otoyol boyunca yeni şehirlere ve insanlara doğru ilerlemiş gibi görünüyor, ancak her dönüş yine de karşısındaki eski pencerelere geri dönüyor. İkinci kat, komşu blok - sanki hafızadan silinmeyecek bir film karesi gibi.

Şarkıda geçmişin gölgeleri beliriyor: tuz tadı olan akşam öpücükleri, sabaha kadar süren kahkahalar, her şeyin sonsuza kadar süreceğine dair saçma bir inanç. Ama bilgece bir şey de duyulur - eski yolların hiçbir yere çıkmadığının kabulü, ama onlar olmasaydı şimdiki “ben” de olmazdı. Ve bu yüzden anılar daha yumuşak, daha sıcak, rüzgârla gönderilmiş bir mektup gibi olur.