NARCOTIC

Yağmur durmaksızın yağıyor, ama bu önemsiz bir şey gibi - arkadaşlar, bir şişe içki, yüksek sesli müzik ve yazın sonsuza kadar sürebileceği hissi varken. Hava kavga ediyor, sokakları sular altında bırakıyor, ama ona karşılık kahkahalar ve bardakların tıkırtıları geliyor. Hatta akşamdan kalma bile bir sorun değil, kolayca aşılabilecek küçük bir engel - bir yudum daha.

Bu seste çok fazla gençlik var: biraz dikkatsiz, biraz gürültülü, ama çok gerçek. Her şey basit bir inatçılık etrafında dönüyor - yalnızlığın kelimeler arasındaki boşluğa sızmasına izin vermemek, sıkıcılığın üstün gelmesine izin vermemek. Ve ertesi sabah sis tarlaya çöktüğünde, kızgın kafaları, kötü havanın bile bayramın müttefiki gibi göründüğü o gecelerin anıları kadar nazikçe soğutuyor.