Ropang

Bu şarkı, yumuşak yastıklar üzerinde değil, çıplak toprakta büyüyen aşk hakkında dürüst ve biraz acı bir itiraf. Burada altın yaldız ve güzel tabelalar yok, sadece sıkılmış yumruklar, yorgun bir kalp ve en zorlu koşullarda bile kendi “mutluluğunu” inşa edebileceğine dair inatçı bir inanç var. Müzik, sanki eski bir yara, sadık olmanın da bir yetenek olduğunu, özellikle de etrafta ne zenginlik ne de büyük zaferler olmadığında, söylüyormuş gibi geliyor.

Her nakaratta şikayet değil, inatçı bir nefes var: kırgınlıklara, güçsüzlüğe rağmen, bu sevgiyi bir bayrak gibi taşımak. Bu zayıflık hikayesi değil, kaynaklar bittiğinde ve geriye sadece sadakat kaldığında geriye kalan nadir, sessiz bir metanet hikayesi.