WIFE MATERIAL*

Burada gece sadece günün bir parçası değil, gereksiz her şeyin ortadan kaybolduğu bir alan. Giysiler kayıyor, sözler eriyor, geriye sadece deri, nefes ve bunun “sin fin, fin, fin” olacağına dair söz kalıyor. Bu müzikte kapalı odaların nemli sıcaklığı, fısıltılarla karışık kahkahalar ve maskelerin artık olmadığı yerde doğan hafifçe yırtıcı bir şefkat var.

Cinsellik açıkça duyulur, ama kaba değildir: bir oyun gibi, iki kişinin cüretkar dansı gibi, arzunun anılarla iç içe geçtiği ve ritmin dokunuşların devamı haline geldiği bir dans. Bu parça, sevdiğiniz anın tadını uzatmak istediğiniz uzun bir gece hakkında - şafak sökene kadar, pencerenin dışında bir zamanlar çaldığı aynı şarkı çalmaya devam ederken.