Drogba

Sokakların gürültüsü, figürlerin hızlı hareket ettiği ve bahislerin her zaman çok yüksek olduğu bir satranç oyununun müziği gibi. Burada strateji barut kokuyor, başarı beygir gücüyle ölçülüyor ve saygı sözlerle değil, çelik gibi sinirlerle kazanılıyor. Her hamlenin mat olabileceği bir dünya, hatta müzik bile banknotların hışırtısı ve motorun gürültüsü gibi geliyor.

Bas sesine eşlik eden kaba şiir, beton avluların Rolex ve Glock dilinde konuştuğu bir şiir. Hiçbir yanılsama yok - sadece hayatta kalma, sokak kuralları ve soğuk bir “ya sen ya da sen” var. Ama tüm bu sertliğin altında sadece bir meydan okuma değil, garip bir asalet de duyuluyor - sanki sokak gerçeği, ne kadar kaba olursa olsun, yine de herhangi bir parlak yalandan daha dürüstmüş gibi.