Yeah!

Dans pisti, sanki altında biri jeotermal ısıtmayı açmış gibi kaynıyor. Hava, feromonlar, bas sesleri ve “sadece kendiliğinden olan” yabancı kararlarla dolu. Omuz üzerinden bakış ve kalça hareketi arasında, “eve gitme zamanı” ile “belki biraz daha kalalım” arasındaki sınır kayboluyor. Her şey masum görünüyor - sadece müzik, sadece ritim, sadece “hadi dans edelim”. Ama bilindiği gibi, üçüncü “yeah”dan sonra, güvenlik önlemi olmayan sosyal akrobasi başlıyor.

Bu girdapta, kimin kimin arkadaşı olduğunu ve kimin kimin arkadaşı **daha önce** olduğunu kolayca unutmak mümkündür. Kalp davulların ritmine göre atar, akıl pes eder ve vücut partinin devam etmesini ister. Her şey düşünmek için çok sıcak ve kendi vicdanını duymak için çok gürültülüdür. Sadece, rastgele adımların bile film repliği gibi ses çıkardığı ve her “evet”in ardından bir “oh”un geldiği bir gece.