Shamballa

Kulüp dumanı ve çantanın dibinde yatan iPhone'un sesi arasında, o gece kaldı - biraz fazla tatlı, biraz fazla gürültülü, gömlekteki yabancı bir parfüm gibi. O gece her şey basitti: bakışlar, düşünceler devreye girmeden birbirini yakalıyordu. O zaman sözlere gerek yoktu, sadece ritim ve nefes verirkenki yakınlık vardı. Şimdi ise hafif bir “ama olabilirdi” tadı olan nostalji kaldı. O, romantizmden yoksun bir bedman, o ise karakterli bir bad gyal ve ikisinin de zayıflık gösterme hakkı yok. Sadece, sabahın dördünde en sevdiğin şarkı gibi çalan anılar var - her şeyin hala geri sarılabileceğini düşündüğün anlarda.