Seklenland, Pt. 10

Kulaklıklarla geçen gece sanki avlularda dolaşıyor gibi - boğuk ritim keskin adımlara itiyor, sözler ise talimatlar ve bahaneler fısıldıyor. Burada hem adrenalin hem de yorgunluk var: her “tetiğe basma” dünyayı zinde tutmanın bir yolu gibi geliyor, ve para ve çuvalların sayılması, hayatın sonsuz bir dayanıklılık ve takımına sadakat testi olduğu hissini yaratıyor.

Bunda biraz da alaycı bir gurur var: “hayatta kaldılarsa haklılar” başlığı, övünmeyle süslenmiş, bu da aynı zamanda çatlakları koruyor ve maskeliyor. Tüm sahne, cesaretin paranoyayla yan yana olduğu, ritmin sonuçları düşünmeye izin vermediği, kesik kesik satırlarla yazılmış bir günlük gibidir. Gülümsemek isterdim, ama buradaki gülüş, her günün değerini bilen bir insanın gülümsemesi gibi sıcak ve yorgun.