Hasta la vista

Ter, pahalı parfüm ve yağmur sonrası sokak kokusu var. Burada felsefeye yer yok - burada hayatta kalmak, para kazanmak, geçmişi sinek gibi savuşturmak var. Etrafındaki her şey tanıdık geliyor: beton, sıcak, benzin kokusu, motor gürültüsü. Ama içinde başka bir enerji var: öfke, öğrenilmiş kararlılık ve Dior ve argo altında saklı biraz romantizm.

Her satır, nefes almadan önce çakmağı çakmak gibi: biraz ateş, biraz alışılmış karanlık. Ve tüm bunlar, gururun acıdan daha yüksek sesle duyulduğu ve “Hasta la vista”nın veda değil, yeni bir hayat hakkında olduğu bir kıtada. Komik, ama bu sert ritimde bile soğukluk duyulmuyor - denize ulaşana kadar yanmamak için bir yol duyuluyor, ki o deniz “henüz eksik”.