Je pense à vous

Büyük şehirlerin ışıkları ve yabancı bayramların gürültüsü arasından, nefes almak kadar sessiz bir hüzün beliriyor. Her satır, uzaklardan gönderilmiş bir kartpostal gibi: ölçülü ama sıcak, her zaman bekleyen evin kokusuyla dolu. Burada drama yok, sadece ayrılığın yumuşak acısı ve mesafenin geçici olduğuna dair inatçı bir inanç var. Bitiş, gece raylarında giden bir tren gibi düzgün bir şekilde ilerliyor ve ses, etrafındaki dünya çok hızlı uçarken anıları tutuyor.