ruiné (comme un dj)

Gece vuruşu ve bir konudan diğerine atlayan ses, sanki birini topuğundan ısırmaya çalışıyor gibi - sokaklarda çiğnenmiş bir şehir itirafı gibi geliyor. Ayakkabılardaki toz, birinin hayatta “hile” yaptığı ve her şeyi elinden almak istediği fısıltıları - ve aniden “Je veux la guerre” gibi kasvetli bir nakarat: dünyayla savaş hakkında değil, boyun eğmeme hakkı için savaş hakkında. Vokal bazen alaycı, bazen keskin, ardından alkışlar, gösteri ışıkları ve sahne arkasında birinin kayıpları saydığı hissi geliyor.

Burada bir tutam ironi ve sıcak bir sertlik var: yüzdeki hayat - “ma life”, sahte kokan güzellik ve tozu bırakarak yükselen insanlar. Sözlerin sırası, apartman girişinde büyük ve küçük şeyler hakkında yapılan bir konuşma gibi; gülümsemek ve ilerlemeye devam etmek geliyor - çünkü teslim olacak kimse ve hiçbir şey yok, ve mücadele, yarın en azından bir şeylerin kalacağı umuduyla birlikte cebinde saklı.