Dive In

Bazen hayat soğuk su dolu bir havuza benzer - kenarında durur, titrersiniz, varoluşun anlamını düşünürsünüz, ama birisi diğer taraftan bağırır: “Ne duruyorsun orada? Atla!” İşte burada da - duygulara boğulma korkusu, başarısız olma korkusu, layık olmama korkusu, ama... sıcak bir ses çağırıyor: “Hadi, ben yanındayım.” Ve bu anda, en katı filozoflar bile aniden karar veriyorlar.

Tüm bunlar, ihtiyat ve hayatı canlı kılan o pervasızlık arasındaki içsel bir diyalog gibi geliyor. Biraz hüzün, biraz umut - ve ideal anın asla gelmeyeceği hakkında. Her zaman zamanında değil, orada değil, onlarla değil. Ama kalp zaten yanıyorsa, kömür soğuyana kadar neden bekleyelim?