Selamanya

Yağmur yine her şeyi anlatıyor - her zamanki gibi insanlardan daha sabırlı. Bir zamanlar hiçbir söz vermeden giden kişi hakkında damlıyor ve şimdi her ses, yabancıların sessizliği için göklerin sessiz bir sitemi gibi. Hiçbir şey olmuyor, ama sanki dünya yıkılıyor: sırf bir yerlerde geri dönmedikleri için.

Yine de bu özlemde inatla sıcak bir şey var. Sanki aşk, tüm zaman dilimlerini ve dünyaları geçtikten sonra, hala uzaktan el sallıyor: “Bekle, sadece bir yeniden doğuş için geç kaldım.” Ve yağmur... o üzülmüyor, sadece hatırlatıyor - kaybolan her şeyin kaybolmuş olmadığını. Bazen sadece geri dönmenin tekrar mümkün olacağı zamanı bekliyor.