Сильная

Bazen hayat, frenleri olmayan çılgın bir lunapark trenine benzer - korkutucu, eğlenceli ve nedense keyif verici. Her şey gürültülü, dönüyor, teslim tarihleri yaklaşıyor, kahve uykuyu değiştiriyor ve suçluluk duygusu uzun zamandır ev arkadaşı gibi yaşıyor. Yine de dışarı çıkmak istemiyorum.

Burada, herkesi ve her şeyi bir arada tutan o içsel “güç”ten bahsediyorum, ama bazen battaniyenin altında sadece çay ve sessizlikle bir insan olmak istiyor. Yorgun enerjiden bahsediyorum, yine de 150 hızla çalışmaya başlayan enerjiden. Çünkü evet, zor. Ama güzel. Çünkü bu hayat. Benim hayatım.