Провинция

Trafik sıkışıklığı, uykusuzluk ve kağıt bardaktan gelen kahve kokusu arasında, sıcak, biraz beceriksiz bir şefkat gizleniyor. Sözler gerektirmeyen, sadece “normal hisset” diyen bir şefkat. Geri kalan her şey - gürültü, para, başkentin koşuşturmacası, iç dünyalarla dolu ambarlar ve dikte cihazına yapılan hafif sarhoş itiraflar. Bazen aşk, çiçekler ve abartılı duygusallık değildir, sadece hayatın dayanıklılığını tekrar sınadığı sırada sırtını koruyacak biridir.

Komik olan, tüm bu şehir karmaşasından, ritimlerden ve cümle parçalarından birdenbire sessiz bir duygu doğması: işte bu, gerçek. Basit, biraz buruşuk, ama canlı.