Saint Tropez

Uykulu bir his, sanki dünya bir valizin içine konmuş gibi: palmiyeler gölge düşürüyor, kahkahalar hüznü bastırıyor ve yakınlarda yeni küçük mutluluklar açığa çıkıyor - sabah kahvesi, temiz gömlek, ilk akşamın kokusunu taşıyan daire. Her şey hafif bir belirsizlikle sunulur: tatlı bir acı ve rahatlama aynı anda, sanki hafıza kumsallarda dolaşıyor ve eve girmeye cesaret edemiyor gibi.

“İş adamı gibi” hazırlanmak neredeyse bir ritüeldir: yedi uçuş, bir bilet ve bir düzine kaçırılmış mesaj, internet en önemli ayrıntılara ulaşamaz hale gelir. Uyarmayı unuttum - ama sorun değil, hayat ayrıntılı raporlar için çok büyük; melatonin ve uyku, planların ciddiyetinden kurtarır. Tüm bu telaş yumuşak bir ironiyle sonuçlanır: önemli şeyler fermuarlı cebe, ciddi şeyler pasaport cebe konur.

Sonunda hafif bir omuz silkme kalır - yorgunluktan değil, şaşkınlıktan: yeni şeyler, yeni iç mekan, karşılayabileceğiniz bir kahvaltı ve en basit sabitlik - dünyayı sessizce ayakta tutan üç akor gerçeklik.