No More Parties

Röportajlar, sokak gürültüsü ve iç monologlar arasında bir hayat yaşanıyor. Sıradan bir sohbet gibi görünüyor - kim kimi tanıyor, kim kazandı, kim “oyundan çıktı” - ama satır aralarında sonsuz partilerden, gösterişli başarıdan ve yabancı gürültüden duyulan yorgunluk hissediliyor. Burada övünülmüyor - sonuçlar, abartısız, ama her şeyi görmüş bir insanın güveniyle özetleniyor. Ses sert, neredeyse belgesel gibi: sanki backstage'de dikte cihazını açmış ve tesadüfen gerçeğin anını yakalamış gibi.

Yakınlarda sahne, projektörler, ödüller ve ünlü isimler var. Ama odak noktası orada değil. Önemli olan her şey alkışların ardından sessizlikte gerçekleşiyor, geriye sadece ritim, dürüstlük ve yazan kişi kalıyor, çünkü başka bir seçenek yok.