Je t'aime

Bazen ayna, pazartesiden daha kötü bir düşmandır. Bir bakış yeterlidir ve önyargılı sorgulama başlar: burada neresi güzel, neresi “yine yanlış”? Kafamda, her biri kendi mikrofonuyla konuşan ve hiçbiri susmayan bir şüpheler korosu gürültü yapar. Kendime birkaç sıcak söz söylemek istiyorum, ama dilim dönmüyor sanki. Ama düşüncelerim dönüyor - sonsuz bir şekilde, üzerinde tek bir şey yazılı olan bir plak gibi: “Kendimi sevmeyi öğreniyorum”. Öğreniyorum - demek ki hala hayattayım. Ve eğer bir an için, bir saniye bile olsa, içimde değerli bir şey olduğuna inanabilirsem... belki de bu gerçek aşktır. Henüz sessizce, titreyerek sesleniyor, ama dün olduğundan biraz daha yüksek sesle.