гавайская пицца

Bas gürültüsü sanki kafanın içinde sürekli bir tramvay varmış gibi ve aynı zamanda boş ceplerle ve kartondan bir taçla geceye çıkmak istiyorsun. Burada birbiriyle bağdaşmayan şeyler karışmış: Ferrari hayalleri ve buz kovasından içme alışkanlığı, gururlu cesaret ve sürekli açlıktan kaynaklanan yumuşak yorgunluk - yemekten değil, hayattan. Garip bir gurur, köşedeki serseriye son rublelerini dağıtma isteğiyle yan yana; bu, vitrinde gülüp ağlayan yansımayla konuşmak gibi.

Müzik, kısa satırlarla yazılmış bir günlük gibidir: biraz absürtlük, biraz felsefe, pizza ve domino hakkında birkaç satır ve aniden “tüm ay kraterlerini sallayan” bir vahi. Tüm bu karışım, dünyayı fethetmek için bilimsel bir plan gibi değil, sıcak, hafif boğuk bir gece fotoğrafı gibi geliyor: ironik, yorgun ve sonsuzca canlı.