Королева

Gece yolu bir beşik gibidir, burada kraliçe altından değil, uykusuzluktan ve egzoz borularından yapılmıştır: sıcak metal avuç içlerini yakar, kalp ise motorun sesini bastırmaya çalışır. İçinde - kendine övgü ve garip, nazik bir ritüelin karışımı: “klyapa-çay” dökmek, tüm sözlere rağmen uykuya dalmak ve avuçlarında günleri sıcak paralar gibi dizmek. Bu, motosikletin selesinden şehri izlemek gibidir - beton bariyer aniden iki kişilik bir bank haline gelir ve korku gün batımının posterine dönüşür; melodideki ironi - sanki “kraliçeyi satın al” diyormuşsun gibi, ama düşünce, hiçbir yere kaybolmayan bir gölgeyi peşinden sürükler. Şarkı aynı anda hem acıtıyor hem de iyileştiriyor: gürültülü motor, veda fısıltıları, kopuk kopuk dizeler, ara sıra uykuya dalmanı sağlıyor - ama uyku bir türlü gelmiyor.