Космос

Bazen evren iki insanın boyutlarına kadar küçülür. Ve o zaman yıldızlar gökyüzü değil, sadece aynı ritimde nefes almanın arka planı olur. Hava seyrekleşir, sanki gerçekten yörüngedeymişsiniz gibi - gereksiz sözler, dünyevi önemsiz şeyler yok, sadece kaçamayacağınız çekim gücü var.

Etrafta her şey gürültüyle koşuşturuyor, kimisi işe, kimisi hayata geç kalıyor, ama burada sessizlik var. Uzay. Burada “biz” herhangi bir roketten daha yüksek sesle yankılanıyor ve Dünya bir gezegen değil, bir vaat: ne olursa olsun, yine de eve döneceksin. Sadece şimdi “ev” bir yer değil, gözlerinde senin galaksini gören bir insan.