omni shambles

Bazen gün, eski bir filmden bir kare gibi donmuş gibi gelir - ne gökyüzü, ne yoldan geçenlerin yüzleri, ne de eve giden alışılmış yol değişir. Her şey hareket ediyor, ama sanki aynı karedeymiş gibi. İnsanlar, koleksiyoncuların kartpostalları değiş tokuş ettiği gibi, kibarca, alışkanlıkla cümleler değiştiriyorlar.

Ve sonra, sözlerin arasında birdenbire bir sıcaklık beliriyor - yaz sıcağı değil, içten gelen, hiçbir yerden yükselip, her şeyin hala canlı olduğunu hatırlatan bir sıcaklık. Dünya hala aynı, sadece renkler biraz daha parlak, sesler daha yoğun, hava daha yoğun. Ve bu sıcaklık, aynı bulutlarda erimemek için yeterli.