Ne pas m'aimer

Kendine güven, cesaret gösterisi gibi değil de oyun gibi geldiğinde, dünya biraz daha ironik hale gelir. Burada narsisizm aynayla ilgili değil, kelime oyunları ve felsefi göndermelerle bile gizlenemeyen içsel ışıkla ilgilidir. Her kafiyeli dönüşte, satır aralarında bir gülümseme parıldayan bir göz kırpma vardır: “Kabul et, sen de kanca takıldın.”

Ve tüm bunlar kibirden değil, iyiliğin punch'a, hassasiyetin ise beat'e sığabileceği hafiflikten kaynaklanıyor. Görünüşe göre, cehennem varsa, o da kayıtsızlıktır. Ve sözlerde ritim ve biraz sıcaklık varken, sevmek kaçınılmazdır.