Toxic Sunny Delight

Güneş ışığı aldatıcıdır. Dışarısı sıcak, altın rengi, neredeyse mutlu. Ama içerisi sanki projektörlerin tozu boğazda gibi - kuru, yapışkan, yorucu. Parlaklık gözleri kamaştırdığında, ışığı kapatıp pencereyi açıp nefes almak istendiğinde böyle olur.

Burada histerik davranışlar yok - sadece sessiz bir “yeter” var. Ne pozlar, ne dramalar, sadece aşırı ısınmış asfalt gibi bir yorgunluk. Güneş bile, insanı mutlu etmesi gerektiğini unutmuş limonata gibi zehirli görünüyor. Ve bu yapışkan parlaklığın ortasında tek bir karar yankılanıyor - gitmek. Her şey yansın, yeter ki tekrar serin bir nefes alabilelim.