ROTER KNOPF

Hayatta gerçekten bir kırmızı düğme olsaydı ne kadar güzel olurdu - basarsan, soğuk algınlığından daha şiddetli hastalanmış olan herkes iz bırakmadan ortadan kaybolurdu. Ne telefonlar, ne fotoğraflar, ne de çalma listesindeki ani hatırlatmalar. Sadece temiz bir sayfa ve sakin bir zihin. Ama gerçeklik, sanki bilerek, düğmeler olmadan: hafıza istediğimizden daha güçlü tutunuyor ve kalp hala seçim yapabildiğine inanıyor.

Kafamda bir film dönüyor, bir kahraman kesilmiş, ama sahne yine de oynanıyor. Ve her replikle daha da netleşiyor - unutmak mümkün değil, ama senaryoyu yeniden yazmak mümkün. Daha sessiz hale getirmek, dramayı kaldırmak, biraz ironi eklemek. Çünkü, düşünürseniz, her “kötü” kareyi silmek gerekmez - bazıları, sonunda bir sonrakini eklemek için gereklidir.