EL BARCZEWIANO

Şehir bas sesleriyle nefes alıyor, duman neon ışıklarıyla karışıyor ve sanki burada sokakların değil, kalplerin attığı hissediliyor. Her şey biraz bulanık: yüzler, aksanlar, zaman. Bir yudum ve bir kahkaha arasında bütün bir hayat geçiyor, ama kimse dakikaları saymıyor, sadece ritimleri. Burada kim nereden geldiği önemli değil, önemli olan kim şafak sökene kadar kalmaktan korkmadığı. Etrafımızdaki dünya, sanki “sonsuz parti” filtresi takılmış eski bir kamerayla çekilmiş gibi akıp gidiyor. Ve müzik çalarken, geri kalan her şeyi erteleyebiliriz - en azından beş dakika daha, ki bu beş dakika mutlaka yıllara uzayacaktır.