Sława

Sabah çok erken geliyor - sanki gece yorgun düşmüş, her şeyi bırakıp veda etmeden gitmiş gibi. Hava yabancı sözlerle dolu, şöhret plastik kokuyor, gerçek ise acı. Dünya uğultulu, herkes görünür olmak için acele ediyor, ama gürültü ne kadar yüksekse, boşluk hissi o kadar güçlü.

Cümleler sanki kırık bir hoparlörden dökülüyor: acı, yorgunluk, öfke, biraz utanç. Her şey karışık, uykusuz bir haftadan sonra kafamdaki gibi. Burada kahramanlar yok - sadece başkalarının kuralları için mazeret uydurmaktan yorulan insanlar var. Vicdanlarını izlenme sayısı için satanlarla, artık susmayı bilmeyenler.

Her kıtada, kalabalığa değil, kalbe ulaşmaya çalışan bir çığlık duyuluyor. Çünkü, kurtarılabilecek tek şeyin, hissetme yeteneği olduğu görülüyor. Empati uzun zamandır kilit altında tutulduğu ve anahtarın herkes tarafından kaybedildiği gri bir dünyada bile.