Prosty Chłopak

Gri bloklar, gri gökyüzü, gri gündelik hayat - ama içerde her şey sanki biri hayatı son hızda yaşamaya başlamış gibi atıyor. Burada şiirsel sözlere yer yok: asfalt ter ve egzoz kokuyor, hayaller kilometrelerle değil, hayatta kalınan şanslarla ölçülüyor. Her kelimede biraz yorgunluk ve biraz gurur var, tıpkı çamurdan çıkmış ama nereden geldiğini unutmamış olanlar gibi. Müzik, pencerelerin altındaki motor gibi gürültülü, boğuk, inatçı, zaferin tadı olan şampanya ve geçmişte bir yerlerdeki eski “Nokia”nın yankısı ile karışık. Her şey basit: bloktan bir çocuk, ama etrafındaki dünya artık o kadar da gri görünmüyor.