Blue Valentine

Bırakmayan aşk, bırakması gerektiğinde bile. O aşk, sözlerin bıraktığı morluklarla, kavgaların ardından gelen öpücüklerle, “her şey bitti” ile “tamam, bir daha deneyelim” arasında sonsuza dek sallanan bir sarkaç gibi. O, bileğin üzerindeki buz gibi soğuk ve tedavi edilmeyen ateş gibi sıcak, çünkü sıcağa alışmışız.

Bu şarkıda duygular, darbe sonrası cam gibi parıldıyor: keskin, parlak, birleştirilmesi imkansız. Ama yine de parçaları toplamak istiyorsun, ellerini tekrar kesersen bile. Bu mavilikte büyüleyici bir şey var - uzun zaman önce unutulması gereken bir yara izi gibi, ama onunla birlikte bir parçanı kaybetmekten korkuyorsun.