Апероль

Hafıza, eski bir telefon gibi - bazen sinyali yakalar, bazen arızalanır. Duyguların tüm şifreleri kaydedilmiş gibi görünür, ama sonra birdenbire yine “yanlış giriş” olur. Ve baştan başlar: dikkatli tanıma, garip gülümsemeler, sanki yüzlerce konuşma, ortak şarkılar ve uykusuz geceler olmamış gibi. Komik, ama sihir de tam burada yatıyor - her seferinde sanki sistem güncelleniyor, hatalar düzeltilmiyor, sadece onlarla yaşamayı öğreniyoruz.

Burada aşk, dramlar ya da “sonsuza kadar” değil, sürekli “yeniden” ile ilgili. Neon ışıkları altında dans etmek ve yanmış şifreler, unutulmuş kırgınlıklar ve kıyamet bile romantik görünen geceler hakkında. Her şey yıkılıyor - birbirimizi yeniden tanımak, sanki ilk kez gibi, ve derinliğini kontrol etmeden bu eve dalmak gibi alışkanlıklar hariç.