Выше облаков

Gökyüzü, sanki biri bulutların kapısını kapatmayı unutmuş gibi, hafifçe aralanmış gibi görünüyor. Hava ışıkla dolu ve kalp o kadar emin bir şekilde atıyor ki, sanki her an kanatlarını açıp uçacakmış gibi geliyor. Dünyevi her şey gereksiz hale geliyor: ne günlük endişeler, ne düşünceler, ne de yerçekimi. Sadece bir his var - sanki uzay birdenbire beden değil, duygu olmaya izin vermiş gibi.

Ve bu hafiflikte ne gösterişli romantizm, ne de şeker gibi tatlı bir hassasiyet var - sadece sıcak, saf “biz”, bulutların üzerinde süzülüyor. Aşkın bir kelime olmaktan çıkıp nefes haline geldiği yerde.