Di Ujung Jalan

Bir beklemede ne kadar çok sıcaklık sığabilir. Güneş acımasızca kavururken, insan yine de ayakta duruyorsa - aptallıktan değil, bir mucizenin köşeyi döneceğine dair inatçı bir inançtan dolayı. Sanki hiçbir şey olmuyor, sadece kalp rüzgara eşlik ediyor - biraz yanlış, ama eski bir diktafon gibi samimi. Böyle anlarda hafıza neredeyse canlı hale gelir: Ona dokunduğunuzda tekrar kahkahaları duyarsınız, deri kokusunu hissedersiniz, hatta acı bile tanıdık gelir. Keşke her şeyi, en azından bir anlığına geri getirebilseydim, sadece geleceği düşünmeden, şu anı, karanlıkta tamamen kaybolmadan önce kucaklayabilmek için.