Kangen

Mektuplar, mürekkep kokusunun nedense herhangi bir Wi-Fi'dan daha sıcak olduğu küçük zaman kapsülleri gibidir. Buradaki kelimeler sadece "merhaba" demekle kalmıyor, sanki yanaklara hafifçe dokunuyor gibi. Her satır sabırsızlıktan titriyor: Ne zaman sarılacağım, kokusunu içime çekeceğim, kendime bastıracağım ve her şey yeniden yerine oturacak? Satırların arasında, şafaktan önce eski bir posta kutusunda olduğu gibi bir beklenti hışırtısı vardı. Her "özledim" kelimesinin istenilenden biraz daha yüksek sesle duyulduğu, tatlı bir mesafe işkencesi. Ve tüm bu hassasiyet gösteriş için değil, sonra için, kapının açılıp dünyanın nihayet "geri döndün" diye nefes alacağı o an için.