Abadi - Indo Version

Bazen sessizlik en yüksek sesle duyulur. Sadece oturup, havanın birdenbire ağırlaşmasını dinlersin - sanki içinde birinin kokusu, birinin sesi, bir başkasının varlığının yankısı çözülmüş gibi. Ve hatta Dünya daha yavaş dönüyor, sanki o da bu “biri” olmadan devam etmek istemiyormuş gibi. Garip bir duygu: her şey bitmiş gibi, ama yine de bırakamıyorsun. Çünkü geriye, o kadar inatçı, o kadar canlı olan anılardan başka hiçbir şey kalmadı. Ve o, eşarpta kalan eski bir parfüm gibi, uçup gitmiyor, sessizce hatırlatıyor: bir zamanlar bir şey vardı. Ve belki de, kalbin hala kapıyı kapatmaya karar veremediği yerde sonsuza kadar kalmıştır.