Serrure #5

Her şeyin bir maç olduğu, sokağın senin kortun olduğu ve her nefesin hayatta kalmak için kısa bir sprint olduğu günler olur. Burada lüks için zaman yok, hatta kupa parıldasa bile: kendisi ödül olmuş olanların madalyalara ihtiyacı yoktur. Her şey hızla ilerliyor, spor ayakkabılarının altında çakıl taşlarının çıtırtısıyla ve havada hafif bir risk kokusuyla. Sözler, topa vuruşlar gibi uçuyor - kesin, kendinden emin, öfkeli, ama o zarafetle birlikte, oynamadığınızda - yaşadığınızda - gelen zarafetle. Etraf gürültü, toz ve sonsuz bir "geri sayım" olsa bile, içimde soğukkanlı bir ritim kalır: nefes, atılım, zafer ve tekrar sessizlik.