AEAO

Bu, kimsenin istemediği bir yetişkinliğe geçişin müziği gibi. Burada şehrin gürültüsü, ağır nefesler ve henüz kafadan silinmemiş hayallerle karışıyor. Her şey biraz yorgun ama hala canlı - sanki kalp, başka türlü yapmayı bilmediği için pes etmiyor gibi. Hatalar, yorgunluk, şüpheler - her şey tek bir inatçı ritimde birleşiyor, burada önemli olan kazanmak değil, sadece durmamak. Ve bu beton karmaşasının ortasında, birdenbire minicik bir şey filizleniyor - umut, kaldırım taşları arasındaki çimenler kadar inatçı.