Para Laura

Patlamayla değil, yankıyla biten ilişkiler vardır - uzun, rahatsız edici, yarım kalmışlık hissiyle. Her şey bitmiş gibi görünse de, küçük alışkanlıklar hala kendi hayatlarını yaşıyor: kazak aynı askıda asılı, numara silinmemiş ve anılar, kapı kapalı olsa bile, zararlı kediler gibi geri dönüyor.

Ve geçmişin bu yumuşak çöküşünde aniden garip bir sıcaklık belirir. Ne acı, ne özlem - sadece bir itiraf: gerçekti. Tutamadılar, kavga ettiler, şimdi de herkes her şeyin kontrol altında olduğunu sanıyor. Ama adını duyar duymaz içimde yine sessizce bir şeyler kıpırdıyor. Çünkü "ben de özledim" bazen "seni seviyorum"dan daha fazla şey ifade eder.