Estrellas Místicas

Her şey her zamanki gibiydi - sahne, ışık, seyirciler, alışılmış rutin, cilalı gülümsemeler. Sadece içten hafif bir kaşıntı: sanki deriyi çekip altından bir damla gerçek kalıp kalmadığını kontrol etmek ister gibi. Şarkı söylemek, şaka yapmak, nazik olmak uzun zamandır bir irade eylemi değil, sözleşmede bir madde. Her "teşekkür ederim" bir nezaket vergisi gibi geliyor, ama yine de ödeniyor çünkü öyle olması bekleniyor. Yine de bunda garip bir onur var - seni besleyen eli ısırmamak, sadece kendi memnuniyetsizliğinin zehrini sessizce yutmak. İstemediğin zaman gülümsemek. İçi boş olsa bile sahneye adım atmak. Büyük bir ödül için küçük bir fedakarlık - şöhrette değil, yeni yıldızların yükseldiği ve senin hala ışığın altında durduğun o anda yatar. Ruhun yaralı olsa da parlıyorsun.