ANH LÀ THẰNG TỒI

Yağmur ve söylenmemiş bir şey kokuyor. Sanki tüm şehir nefesini tutmuş gibi, iki kişi sadece gece, sadece bir tesadüf gibi davranırken. Ama satır aralarında, şafak vaktini bile göremeyen vaatlerden kaynaklanan bir yorgunluk var. O, güzel çalan ama her zaman zamansız biten bir gölge, bir müzik gibi. O, ıslak bir camdaki fener ışığı gibi, hala bekliyor. Bir yerlerde hala melodileri çalıyor: yumuşak, neredeyse narin, ama tuzlu bir tat bırakıyor. Ve dünya hiçbir şey olmamış gibi davranırken, içimden her şey "Artık yeter" diye bağırıyor. Ama her zaman bir gece daha istersin - aşkın neden mükemmel bir düzenlemeyle hata gibi göründüğünü anlamak için.