KAC WAWA

Kulaklıklarda şehir gürültüsü, içeride ise ya bir kazan ya da frekansı kaymış bir radyo: ritim omzundan çekiyor, sözler bazen şaka yapıyor, bazen kesiyor. Burada hem adrenalin isteği hem de dokunuşlara tepki vermeyen duygulardan yorgunluk var; hepsi sokak kabağıyla karışmış durumda - kiminle yürüyeceğinize dair uyarılar ve tamamen sıradan bir şekilde - kalp ve sadece kalp değil, diğer yaralar hakkında sert metaforlar. Kendi kafasından kaçmak istediği duyuluyor ama yine de anlamsız bir kontrol için kalıyor - tıpkı kötü bir dizideki gibi, sadece müziği şehrin kendisi yazıyor. Biraz alaycı, biraz da günlüğe benzer bir sıcaklıkla: Burada hem başkalarının elleriyle hayata dönme çabaları, hem de "her şeyin planlandığı gibi gitmediği" gerçeğinin sakin bir şekilde kabulü var. Vokal bazen güçsüzce kayıtsız, bazen de cevap vermeye çağırıyor - sanki biri alışkanlığı arzudan ayırmayı öğreniyor gibi. Ve son olarak - hafif bir sırıtmayla: Kurallar bozulur ama alışkanlıklar kalır, yani kimsenin ciddiye alarak restore etmeyi düşünmediği şeyleri zaman düzeltirken, sabahın erken saatlerine kadar iskelede dans edebilirsiniz.