Черный Стоник

Buradaki karanlık kötülükle ilgili değil - tarzla ilgili. Siyah bir renk değil, bir ruh halidir: kendine güven, tehlike ve biraz da sokak arası felsefesi. Etrafındaki dünya gürültü yapıyor, koşuşturuyor, telaşlanıyor, ama bu uğultunun altında kendi düzeni, kendi kuralları, kendi sessizliği var. Burada kurtarıcılar beklenmiyor, fazlalıklar masanın altına saklanıyor ve sorunlar içgüdüsel olarak çözülüyor. Her şey sokak kurallarına göre - kaba, ritmik ama parıltılı. Her kelimede çelik, her satırda ise kendi için kod olduğunda. Ve ne kadar kasvetli görünse de, bu da bir sanattır: siyahlar içinde yaşamak ama kendi yolunda oynamak.