Антидепрессант

Aşk bir ilaç gibidir - tadı tatlıdır ama yan etkileri vardır. Kolayca yutulur, sonra sanki çok fazla hava ve uykusuzluktanmış gibi baş dönmesi yapar. Bir anlığına bile, yanımda o ilaçtan, eczaneden değil, etten, bakıştan ve hafif bir parfüm kokusundan olduğuna inanmak istiyorum. Karşılıklı sevgi olmayacağını anlamak artık acı vermiyor - sadece geceleri pencerenin dışındaki bir tramvay gibi, derinin altında sessiz bir uğultu yayılıyor. Etraf sanki eski bir VHS ile çekilmiş gibiydi - farların parıltıları, boş bir yol, yolcu koltuğunda plastik Paris Hilton olan bir "boomer". Biraz saçma, biraz hüzünlü ama nedense çok gerçek. Bu ritimde hem umutsuzluk, hem hassasiyet, hem de itiraflar yerine bir ricanın duyulduğu o garip dürüstlük var: Sadece ilaç ol, en azından kısa bir süre için.