El Hob Gany

Aşk kapıyı çalmadan içeri girer - kum getiren ve ciltte izler bırakan sıcak bir rüzgar gibi. Cennet vaat ediyor, sonra da kimsenin olmadığı için gecenin sonsuza dek uzadığı gerçekliğe geri atıyor. Ses, şikayet ve boyun eğme arasında titriyor, sanki kalp zamanın kendisiyle tartışıyor: "Zaten son yazılmışsa, bütün bunlar neden?" der gibi. Dengesini kaybedecek kadar duygusal bir insanın iç monologu gibi geliyor. Her şey altüst oldu: gündelik hayat, gurur, hatta kendime dair düşüncelerim bile. Yine de, bir zamanlar sıcak olduğu için acı veren yere çekilirsin. Aşk geldi, sarstı, gitti... ama içimde yorgun, güzel, edepsizce canlı bir yankı kaldı.